Φεύγεις, έρχεσαι
θες μα δεν δέχεσαι
Είσαι τόσο κοντά
Δε σε φτάνω τελικά
Στους ίδιους δρόμους
Με σκυφτούς τους ώμους
Αντίθετα πηγαίνουμε
Και πάλι σωπαίνουμε
Οι γύρω μας κοιτάζουν
Σίγουρα ξένους μας φωνάζουν
Είμαστε δύο γνωστοί
Γίναμε πλέον φρικτοί
Στα ψέμματά μας χωμένοι
Στο βαγόνι στριμωγμένοι
Σαν τραίνο η ζωή
Δραπετεύει κάθε πρωί
Και ύστερα ξεχνά να'ρθει
Άφησε την τελευταία της πνοή
Κάπου στην αυγή χαμένη
Κάπου στέκει ματωμένη
Εκείνη την μέρα σε είδα
Φυλάκισα κάθε ελπίδα
Με τη σωστή σειρά οι λέξεις να βγουν
Γιατί κάποιοι δίχως αυτές δεν ζουν
Σαν πουλιά εμείς να χαθούμε
Στο βαθύ πέλαγος να ανοιχτούμε
Με καθαρή φωνή να σου πω
Εγώ είμαι εδώ και σ'αγαπώ.
El...
P.S. Hope you like it...
El...
P.S. Hope you like it...